سلام مهربون من، ستاره ی کوچولوی من، شیرین لبم، فرشته قلبم، امیدم... شاید منم حق نداشته باشم اینا رو بهت بگم!! شاید منم حق اینکه نگرانت باشم و ندارم! شاید منم نباید بهت سفارش بدم که مواظب عشقم باشی! اصلا شاید نباید بگم که عشقم کیه !!! نمیدونم! و نمیدونیم که کارمون درسته یا نه؟! نمیدونم چرا؟ من که از بچگی مشکلی نداشتم که برام عقده بشه! من که دنبال جبران کمبودهام نبودم! واضح تر بگم؟ من تو رو واسه جبران کمبودهام نخواستم و نمیخوام... من تو رو واسه خودت میخوام!!!

گفتی که بهت خوش گذشت!! نمیدونم بگم یا نه ولی من از روز قبلی که بعد 10 ماه به آرزوم رسیده بودم هم خوشحالم هم داغون... چقدر دلم برات تنگ شده بود ! برای نگات ، صدات ، دعوا کردنات ، آغوش گرمت ، لب شیرینت ، نفس آتیشت ، دستای سرد و پر محبتت ، چشمای ناز و پر حسرتت ، روح لطیفت ، و ... دلم برات تنگ شده بود! فکر نمیکردم بازم ببینمت. راستی پات چطوره؟ وقتی جاییت درد میگیره منم دردم میاد! وقتی دلت میگیره منم دلگیر میشم! یعنی میشه آخرش مال هم باشیم؟ من امیدوارم... تو چطور؟ اگه تو برای بار چندم با صدای قلبم به تلاطم میافتادی یا بهتره بگم با صدای قلبم به خواب آروم میرفتی ، من برای اولین بار بود که صدای ضعیف قلب ع و میشنیدم ! گفتی قلبت و دادی به یکی که پسش نمیده؟ چقدر زیبا! آره راست میگفتی ! نمیتونه دلت و پس بده...! اینقدر خودخواه شده که حاضره با قلب ضعیف بمونی ولی قلبت و پس نده!! چقدر نامرده ! چقدر بی انصافه ! نه؟ کاش میشد تمام وجودش و بهت میداد ولی قلب مهربونت و نگه میداشت!!! ولی چاره چیه؟ باید قلبت و پس بده تا بعد... شاید بعدهای دور و یا بعدهای نزدیک...! نمیدونم منم اجازه دارم بگم یا نه ولی مواظب عشقم باش! اینقدر بهش بدی کردم که دیگه توون نداره ولی قول بده که مواظبش هستی!
هنوز دل خوشی ذهن خسته ام این است
که در خیال خودت بی خیال من نشدی!
راستی یادم رفت بگم: دوستت دارم خیلی حتی اگه اجازه دوست داشتن هم نداشته باشم...
د د
م م